Gevoelens en gedachten uitspreken
Waarom zou je rekening houden met de gevoelens van anderen als je helemaal niet weet hoe een ander ergens over denkt? We worden vaak geremd doordat we teveel stil staan bij de ander. Dit is dan zogenaamd sociale vaardigheid. Mensen die niet zeggen wat ze eigenlijk voelen, denken of nodig hebben. Een ander niet tot last willen zijn of een ander niet willen kwetsen klinkt heel nobel. In de werkelijkheid zorgt het juist voor ruis en afstand in persoonlijke relaties doordat je zelf iets invult.
Wat nu als we iedereen leren dat als je je gekwetst voelt, het niet eens bent met een beslissing of graag wilt dat er iets verandert, dat het dan juist goed is om je uit te spreken. Durf te vertrouwen dat de ander dit ook zal doen. Dat je je uitspreekt zonder verwachting. Wie weet is de ander helemaal niet gekwetst. Wellicht is het een kleine moeite voor diegene iets te doen met wat je zegt. Ongeacht of er wel of niet iets mee gedaan (kan) worden, weet de ander wel wat ze aan je heeft. Alleen al dit stukje basisvertrouwen kan zoveel vrijheid geven, voor eenvoudige oplossingen zorgen en piekeren voorkomen.
Mijn oudste dochter zit nu in Amerika voor een high school exchange year. Helaas bleek ze niet welkom bij haar eerste gastgezin. Het tweede gastgezin is heel fijn alleen hebben ze eigenlijk geen slaapkamer voor haar. Heel lief hebben ze hun aparte eetkamer voor haar ingericht met een bed, een poef en een ladekast met 3 lades. In plaats van een deur zit er een gordijn voor het kozijn. De kat snapt helaas niet dat als het gordijn dicht is ze niet binnen hoort te komen omdat ze dan onze dochter wakker maakt. Daarnaast vindt Aimee het ook eng in haar eentje beneden en twijfelt ze hierdoor of ze dit 8 maanden vol kan houden.
Hoe vreemd dan dat mijn eerste interne reactie is, ” als ze maar niet gelijk gaat klagen” , ” we moeten dankbaar zijn dat ze hun huis open hebben gesteld” . Dat is ook zo en ik ben ze ook dankbaar. Maar waarom zou dit haar tegen moeten houden om een oplossing te zoeken. Wie weet waar haar host ouders mee komen als ze aangeeft waar ze mee zit. Wie weet is er bij hun niemand bang in het donker en hebben ze hier nooit bij stil gestaan. In plaats van ondankbaar over te komen kan het een begin zijn van een eenvoudige oplossing zijn.
Het enige wat je hoeft te doen is niet voor een ander denken. Wat zou ik het fijn vinden erop te kunnen vertrouwen dat anderen aan de bel trekken als er iets is. Nee zeggen als ze nee bedoelen. Zo krijg je de kans om te zoeken naar een oplossing maar ook de kans om uit te leggen als er iets verkeerd is overgekomen! Dat geeft volgens mij heel veel rust en scheelt heeel veel ruzies en frustraties.
Waar ik soms zo hard als mogelijk aan de rem trek bij Aimee als ze haar mening weer eens ongenuanceerd uit, zo hard ben ik soms aan het duwen bij Ilse om zich uit te spreken omdat mensen haar gedachten echt niet kunnen lezen. De oudste lijkt hierin op mij, de jongste op haar vader. Geval van spiegel voorgehouden worden door je kinderen waar ik eigenlijk niet op zit te wachten.
Nu ik aan het einde van mijn verhaal ben gekomen is de cirkel weer rond. Hoe graag ik ook zou willen dat mensen zich vaker uitspreken verwacht ik niet dat dit gaat gebeuren. De gedachtengang dat je een ander pijn kunt doen lijkt hardnekkig. Ik wil iemand ook niemand kwetsen, ik zie het alleen precies andersom. Ik denk dat je veel pijn kunt voorkomen door wel je mening, gevoelens en verwachtingen te uiten. Er lijkt hier wel van generatie op generatie een verandering in te komen. Er wordt makkelijker over gevoel gepraat. Dit hoeft niet altijd makkelijk te zijn op het moment zelf maar kan wel veel opleveren voor alle betrokken personen.
Hersenspinsels/aanleiding bericht : * Als ze Aimee maar niet lastig of ondankbaar vinden. * Lezen van het boek Winners van Fredrik Bachman (zie bookish ….) , hierin komen veel onuitgesproken gedachtes en aannames in voor * Momenteel erg veel leren en verandering van gedachten door mijn kinderen die nu langzaamaan hun eigen leven gaan leiden.