Jezelf laten zien

‘In handelen en spreken laten mensen zien wie zij zijn – Hannah Arendt.

We waren ervoor gewaarschuwd tijdens de eerste les van de opleiding toegepaste filosofie. Je wordt aan het denken gezet en op een bepaald punt kom je tot de conclusie dat je wel moet veranderen. Dat je je zult moeten uitspreken, dat je iets niet meer kunt doen om jezelf in de ogen te kunnen blijven kijken.

Ik ben nu een jaar verder en heb afgelopen zaterdag weer gesproken met een aantal medestudenten over hoe zij het eerste jaar hebben beleefd. De opleiding heeft inderdaad een impact op ons leven, onze ideeën en onze dagelijks bezigheden, meer dan verwacht.

Voor mij gaat het vooral over het durven uitspreken van waar je voor staat, mijn mening laten horen. Niet bang zijn voor de reacties, ook al ben ik dat wel. Ik vind het heel lastig om te praten en om te gaan met mensen die heel anders naar de wereld kijken als ik doe. Ze maken me vooral bang en kunnen al mijn hoop voor een mooiere en fijnere samenleving in een paar minuten tenietdoen.

Wat voelt de behoefte om me dan nog verder terug te trekken uit de maatschappij soms groot. Om te doen alsof er niets aan de hand is, lekker in mijn bubbel blijven leven met de instelling, “het zal mijn tijd wel duren”. Dan hoef ik lekker niet om te gaan met de negatieve kanten van de samenleving.

Degenen die wrok koesteren, macht, status, geld, bezit en aanzien belangrijk vinden, lijken hier al hun tijd aan te wijden. Ze gaan zo gefocust te werk dat ik er bijna respect voor zou krijgen. Het terugtrekken uit de maatschappij en mijn ogen sluiten voor deze realiteit klinkt heerlijk maar is aan de andere kant ook weer niet een echte optie, aangezien niet iedereen dit zomaar kan.

Het voelt dan eigenlijk een beetje alsof ik mijn rug toekeer aan degenen die iets minder geluk hebben gehad in hun leven tot nu toe. Waar ik vooral behoefte aan heb en naar op zoek ben gegaan zijn mensen die er hetzelfde in staan als mij. Die het leven niet zien als een wedstrijd waarbij je beter of meer probeert te zijn dan een ander. Je steunt elkaar en erkent elkaars talenten en de laatste jaren merk ik ook dat het makkelijker is geworden om mijn, en andermans minder mooie kantjes, te accepteren en er om te kunnen lachen.

Ik probeer bewust eens per week mezelf te dwingen om te kijken naar ‘de andere realiteit’. De wereld waarin wel een wedstrijd gaande is. Hierdoor las ik gisteren een post met een negatieve reactie op Esther Ouwehand waarin de schrijver van de post schreef; “politiek gaat niet over gelijk hebben maar over gelijk krijgen”.  Dit zegt uiteraard meer over hoe de schrijver in elkaar steekt dan over het wel of niet gelijk hebben danwel krijgen. Wat ben ik blij dat ik niet in zijn wereld leef.

Het is echter wel een zienswijze die door een (aanzienlijk) deel van de samenleving lijkt te worden gedeeld. Mijn fijne kringetje zorgt voor een fundering waardoor ik hier minder last van heb en waardoor ik toch elke weer genoeg energie kan opbrengen om actief mijn steentje bij te dragen in plaats van te denken, zoek het maar uit, ik heb het goed genoeg.

Het leven hoeft geen wedstrijd te zijn, je hoeft mensen niet in te delen in het vakje succesvol of loser. Door ten koste van anderen te handelen, voor je eigen gewin en voordeel, creëer je een wereld voor jezelf waarin je elkaar niet kunt vertrouwen en je op je hoede moet zijn voor elkaar.

Ik blijf maar dralen over deze post, waar ik eigenlijk voor was gaan zitten was mijn steun betuigen aan Esther Ouwehand nu het zittende bestuur de partij en haar leden onderuithaalt. Door op een belangrijk moment een interne strijd naar buiten te brengen schaden ze de PVDD door eigen gelijk te willen halen. Dat de oprichters van de partij nooit de bedoeling hebben gehad om te regeren en een andere koers willen varen is het punt niet.

Ook hierin gaat het niet om wie er wel of geen gelijk heeft maar of je bereid bent vanuit het standpunt van een ander te kijken en vanuit daar samen verder te gaan. Strijden voor je idealen is een mooi iets. Maar wie een strijd start om te winnen draagt bij aan het creëren van winnaars en verliezers, waarom iemand dat zou willen kan ik met mijn pet niet bij.