Zelfontwikkeling voor het grotere goed
Jezelf ontwikkelen met als doel bij te dragen aan de maatschappij. Door samenwerking te zoeken met anderen om een zo gelijk mogelijke maatschappij te creëren. Gelijke kansen en elkaar steunen in plaats van een maatschappij die zich richt op competitie en een eindeloze zoektocht naar meer of beter.
Door te stoppen met het voeden van je ego valt er een last van je af. Alleen is dit nog niet zo makkelijk als het lijkt, aangezien we zo niet zijn opgevoed.
“Het beste uit jezelf halen” en “Je kunt alles worden wat je wilt” zijn waarschijnlijk goed en positief bedoeld. De kans dat het averechts werkt is echter groot aangezien je voor je gevoel kan falen als je niets groots lijkt te presteren. Daarnaast is het ook oneindig aangezien je altijd nog beter je best kunt doen om nog meer uit jezelf te halen. Erger nog is waarschijnlijk als je alles hebt gegeven om erachter te komen dat je datgene waar je erg goed in bent geworden, helemaal niet leuk vindt om te doen.
Hetzelfde geldt ook voor alles kunnen worden wat je wilt. Dat klinkt heel mooi, maar wat als je meerdere dromen hebt. Kunnen worden wat je wilt vereist in dat geval het maken van keuzes waarvan je nooit zult weten of het de juiste keuze is.
Het boek waar ik vaak op terugval , ” De moed jezelf te zijn” van I. Kishimi en F. Koga heb ik inmiddels meerdere keren gelezen. In plaats van te zoeken naar hoe je gelukkig(er) kunt worden, vraagt het boek je om bij jezelf na te gaan wat je tegenhoudt om nu gelukkig te zijn met wie je nu bent. Het is verdeeld in een dialoog tussen een filosoof en een student welke plaatsvindt gedurende vijf avonden en is een introductie in het gedachtengoed van de Oostenrijkse psycholoog Alfred Adler, de individualpsychologie
Eén van de belangrijke begrippen in de individualpsychologie is het gemeenschapsgevoel. Hierin zie je andere mensen als vrienden en niet als concurrentie. Waarbij je met vrienden dingen deelt om bij te dragen aan de maatschappij. Jezelf zien als onderdeel van een groter geheel waarin iedereen een eigen taak heeft, waarbij de ene taak niet meer of minder is dan de ander en iedereen een eigen rol heeft. Iedereen is gelijk, maar niet hetzelfde.
Daarnaast wordt ervan uitgegaan dat alle problemen ontstaan door het vergelijken van jezelf met anderen, de zogenaamde interpersoonlijke problemen. Zolang je je vergelijkt met anderen en bezig bent met hoe anderen over je oordelen en je het belangrijk vindt dat anderen positief over je denken, ben je in feite egoïstisch bezig.
Door in plaats van op jezelf te focussen, je juist gaat kijken naar wat je kunt bijdragen aan de samenleving, haal je het vergrootglas op je eigen leven weg. Door jezelf minder belangrijk te maken en je eigen gewin minder centraal te stellen valt er een last van je af. Je hoeft niet uit te blinken in iets. Je hoeft niet te streven naar succes, status of macht.
Bovenstaande probeer ik ook mee te geven in de opvoeding van onze dochters. Twee heel verschillende meiden met verschillende toekomstdromen, verschillende karakters, verschillende leerniveaus, talenten en valkuilen. Niet hetzelfde maar wel gelijk. Soms bekruipt mij ook wel eens de twijfel, voed ik ze niet te idealistisch op. Wat ze hiervan meenemen zullen ze uiteindelijk zelf moeten bepalen.
