Portia Nelson

Afgelopen week kreeg ik de wekelijkse samenvatting van de introductiecursus bij de school van praktische filosofie. Hierin stond het gedicht ‘Autobiographie in 5 korte hoofdstukken’ van Portia Nelson. Een kort en krachtig gedicht over zelf de regie in handen nemen.

Hoofdstuk 1
Ik loop door de straat.
Er is een diep gat in de stoep.
Ik val erin.
Ik ben verloren.
Ik ben hulpeloos.
Het is niet mijn fout.
Het duurt eeuwen voor het lukt er uit te klimmen.

Hoofdstuk 2
Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in de stoep.
Ik doe net alsof ik het niet zie.
Ik val er weer in.
Ik kan niet geloven dat ik op dezelfde plek ben.
Maar het is niet mijn fout.
Het duurt heel lang voor ik er uit ben.

Hoofdstuk 3
Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in de stoep.
Ik zie dat het daar is.
Ik val er toch in… Het is een gewoonte.
Mijn ogen zijn open,
Ik weet waar ik ben.
Het is mijn fout.
Ik kom er onmiddellijk uit.

Hoofdstuk 4
Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in de stoep.
Ik loop erom heen.

Hoofdstuk 5
Ik loop door een andere straat.

Een gedicht over het zien van je valkuilen en jezelf bewust worden dat je steeds in dezelfde valkuil terechtkomt. Het overgaan tot het nemen van actie en echt iets veranderen is vaak een grote drempel.

Je weet dat er ‘iets’ moet veranderen. Iets dat wringt en steeds weer op je pad komt. Waar je over blijft malen, wat je energie blijft kosten en aandacht blijft vragen. Liever zie je waarschijnlijk dat een ander zich aanpast of verandert. Dat je eindelijk de erkenning krijgt die je verdient, of beter nog, dat de hele wereld zich aanpast aan jouw manier van denken en doen.

Het passief wachten hierop is een enorme valkuil, ongeacht of je wel of geen gelijk hebt. Als je blijft doen wat je altijd deed, blijf je krijgen wat je altijd kreeg.

Een optie is uiteraard om het probleem te negeren, anderen de schuld te geven of koppig blijven proberen het probleem aan te pakken. In sommige gevallen heb je echter geen invloed op de situatie en zul je moeten accepteren dat dit niet gaat veranderen. Een ander veranderen is sowieso onbegonnen werk. De enige oplossing is om je eigen gedrag te veranderen.

Dat kan heel klein zijn; eindigt dat ene onderwerp met een vriend, je partner of je moeder altijd in ruzie, blijf dan weg van dat gesprek.

Voel je je niet prettig op drukke feestjes maar blijf je gaan omdat dit zo hoort of omdat je anderen niet teleur wilt stellen? Geef dit aan bij je familie en vrienden en spreek af dat je liever een keer alleen komt of dat je vroeg weer naar huis zult gaan.

Kom je dagelijks futloos thuis na je werk en heb je geen puf meer voor hobbies en afspraken waar je juist energie van krijgt. Ook dan ben jij de enige die hierin verandering kan brengen. Wordt je helemaal blij van de gedachte van een andere baan maar zie je op tegen de onzekerheid die dit met zich meebrengtt dan nog helpt blijven hangen in een slachtofferrol je niet verder.

Hoe lastig ook, je zult zelf verantwoordelijkheid moeten nemen als je in een situatie zit die je niet wilt. Hoe groot of klein die verandering wordt is afhankelijk van je situatie. Je hebt echter altijd de keuze om iets te veranderen.

Praat met anderen over waar je tegenaan loopt. Dat is al heel iets anders dan klagen wat er allemaal tegenzit en hoe zwaar je het hebt. Het biedt de kans dat de ander met een idee, oplossing of hulp komt waar je iets aan hebt maar zelf niet aan had gedacht.

Voor verandering zul je uit je comfortzone moeten komen. Niemand anders kan dit voor je doen, maar dit betekent niet dat anderen je niet kunnen steunen of helpen. Je zult alleen wel zelf de eerste stap moeten zetten!

Zolang je jouw aandeel in een situatie niet accepteert en gaat kijken wat je daaraan kunt veranderen, blijf je door hetzelfde straatje lopen met hetzelfde gat.

Het erkennen en accepteren van jouw aandeel kan erg confronterend zijn en op zijn minst onprettig maar het is de enige langdurige oplossing. Je weet wat je nu hebt, niet wat je ervoor terugkrijgt. Er zullen dingen gaan veranderen waarvan je nu niet weet hoe dat gaat uitpakken. Maar stel je nu eens voor dat wat je heel graag zou willen ook lukt……niet denken in ” ja maar, wat als ” en ” ja maar, de ander” ……

Hoe blij wordt je als je bedenkt “Wat als het wel lukt…”